Λάκκοι – Λακκοχώρια
Με το κοινό αυτό όνομα είναι γνωστά τα χωριά Μερόπη, Φίλια, Οιχαλία, Μάλτα, Λουτρό κλπ. στην Τουρκοκρατία και μέχρι σήμερα σχεδόν. Κατά τη προέλαση του Ιμπραήμ, ύστερα από την ανατροπή της αντιστάσεως και τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της μάχης στο Μανιάκι, κατά τα τέλη Μαϊου 1825, οι Άραβες, πριν ανέλθουν στην Τσακώνα για τη δίοδό τους στην Αρκαδία, προς Μεγαλόπολη και Τρίπολη στάθμευσαν και στρατοπέδευσαν στα Λακκοχώρια, γιατί τα στενά των Δερβενίων , πάνω δηλ. από τη Μεσσηνία, στο σημερινό δρόμο της Τσακώνας, είχαν καταληφθή και κρατούντο από σημαντικές δυνάμεις Ελληνικές. Χαρακτηριστικά ο αρχιστράτηγος τότε Θεόδ. Κολοκοτρώνης σ’ αναφορά του «προς το Έξοχον Υπουργείον Πολέμου» γράφει :
«…Ο εχθρός ήλθεν εις Λάκκους και είναι στρατοπεδευμένος εις τα χωριά του Λάκκου. Ίσως σήμερον προσβάλλει τα Δερβένια…» (ΓΑΚ, Υπουρ. Πολ., 24 Μαϊου 1825, εκ Τριπολιτσάς).
Ο στρατηγικότατος όμως Ιμπραήμ απέφυγε να προσβάλλει τα Δερβένια, όπως πίστευε ο Κολοκοτρώνης, γιατί θα απεκρούετο πολύ εύκολα λόγω της φυσικής οχυράς θέσεως που κατείχον οι Έλληνες, και θα είχε τεράστιες απώλειες. Γι’ αυτό προτίμησε να ακολουθήσει, οδηγούμενος και από κακούς Έλληνες, προδότες και φιλότουρκους , το δρομολόγιο Πηδήματος – Αγρίλου - Σιρόκας , να καταλάβει τη Πολιανή, που κανένας δε φανταζόταν, ούτε αυτός ο πολύπειρος Κολοκοτρώνης – γι’ αυτό και την άφησε αφύλακτη – κι εκείθεν να υπερφαλαγγίσει τις θέσεις των Ελλήνων στα Δερβένια. Και μπροστά στον κίνδυνο αυτό, ο Κολοκοτρώνης έκαμε αναστροφή των δυνάμεων του και συνεκρούσθη στη Δραμπάλα Άκοβο με τους Άραβες και τα καταστρεπτικά για τους δικούς μας αποτελέσματα, όπου ηττήθησαν κατά κράτος, στις 6-7 Ιουνίου 1825. Ενωρίτερα, στα τέλη Μαϊου 1825, στους Λάκκους έγινε μάχη μεταξύ Αράβων και Μεσσηνίων και Αρκάδων που κατείχαν τα υψώματα της εκεί βουνοσειράς. Στη σύγκρουση αυτή έπεσε ηρωικός Μαχόμενος και ο Μήτρος Μποταϊτης, από τα χωρίο Μποτιά Μαντινείας, στον οποίων η λαϊκή μούσα αφιέρωσε δημοτικό τραγούδι, ένας στοίχος του οποίου λέγει :
«…Κάτου στους Λάκκους κείτεται κορμί δίχως κεφάλι …
«…Ο εχθρός ήλθεν εις Λάκκους και είναι στρατοπεδευμένος εις τα χωριά του Λάκκου. Ίσως σήμερον προσβάλλει τα Δερβένια…» (ΓΑΚ, Υπουρ. Πολ., 24 Μαϊου 1825, εκ Τριπολιτσάς).
Ο στρατηγικότατος όμως Ιμπραήμ απέφυγε να προσβάλλει τα Δερβένια, όπως πίστευε ο Κολοκοτρώνης, γιατί θα απεκρούετο πολύ εύκολα λόγω της φυσικής οχυράς θέσεως που κατείχον οι Έλληνες, και θα είχε τεράστιες απώλειες. Γι’ αυτό προτίμησε να ακολουθήσει, οδηγούμενος και από κακούς Έλληνες, προδότες και φιλότουρκους , το δρομολόγιο Πηδήματος – Αγρίλου - Σιρόκας , να καταλάβει τη Πολιανή, που κανένας δε φανταζόταν, ούτε αυτός ο πολύπειρος Κολοκοτρώνης – γι’ αυτό και την άφησε αφύλακτη – κι εκείθεν να υπερφαλαγγίσει τις θέσεις των Ελλήνων στα Δερβένια. Και μπροστά στον κίνδυνο αυτό, ο Κολοκοτρώνης έκαμε αναστροφή των δυνάμεων του και συνεκρούσθη στη Δραμπάλα Άκοβο με τους Άραβες και τα καταστρεπτικά για τους δικούς μας αποτελέσματα, όπου ηττήθησαν κατά κράτος, στις 6-7 Ιουνίου 1825. Ενωρίτερα, στα τέλη Μαϊου 1825, στους Λάκκους έγινε μάχη μεταξύ Αράβων και Μεσσηνίων και Αρκάδων που κατείχαν τα υψώματα της εκεί βουνοσειράς. Στη σύγκρουση αυτή έπεσε ηρωικός Μαχόμενος και ο Μήτρος Μποταϊτης, από τα χωρίο Μποτιά Μαντινείας, στον οποίων η λαϊκή μούσα αφιέρωσε δημοτικό τραγούδι, ένας στοίχος του οποίου λέγει :
«…Κάτου στους Λάκκους κείτεται κορμί δίχως κεφάλι …
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Tο Meropitopik δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το Meropitopik ουδεμία ευθύνη φέρει περί αυτών.