Μεσσηνιακά παραμύθια (Ανδρούσα Μεσσήνης)

Οι δώδεκα μήνοι. (Ανδρούσα Μεσσήνης) 
Καθ’ υπαγόρευση Βασιλικής Δ. Μαρκοπούλου γεννηθείς το 1878 στην Πελεκανάδα


Νιά φορά ήτανε νιά γριά κ’ επήε για λάχανα. Έπιασε νιά ψιχάλα, μπήκε σε μια σπηλιά, να μη βραχεί. Εκεί ευρήκε τους δώδεκα μήνους στη σπηλιά, καθόντανε. Τους είπε «καλημέρα παιδιά!» μέσα που μπήκε. «Ποιος μήνας είναι ο καλός γερόντισσα;», της λέει ένας. «Ε, καλοί είναι – λέει – ο άγιο-Δημήτρης έχει τους μούστους, έχει τα σταφύλια, καλός μήνας…, ο άλλος μήνας… καλός, ούλοι καλοί. Ο άγιο-Βασίλης έχει τα’ αρνιά, έχει τις Βασιλόπιτες. Ο φλεβάρης καλός είν’ κ’ εκείνος, κάνει γλύκα, έρχονται τα χορτάρια, βόσκουν τα μαρτίνια. Ούλ’ οι μήνες είναι καλοί.» πιάσανε, γιομίσαν το σακούλι φλωριά της γριάς. Έφυγε η γριά, πήγε στο σπίτι της.
Το είδε και μνιά γριά, άμα το είδε κ’ εκείνη, λέει: « θα πα’ κ’ εγώ!». Επήγε κ’ εκείνη… πάει μέσα, άμα μπήκε, της είπανε: ποιος μήνας είν’ καλός;» «Ο άγιο-Δημήτρης – λέει – ξέρα και την κακή του ημέρα, δεν είναι καλός, ο Γενάρης – λέει – κρύο! Δε μπορούμε να βγούμε να πάρουμ’ ένα ξύλο να πυρωθούμε, ο Φλεβάρης… να χαθεί ο κουτσούλιακας κ’ εκείνος! Μας έκλεισε μέσα…» Φέρ’ το σακούλι σου, γριά – λέει –φέρ’ το δω». Πάει και της βάνει φίδια μέσα και της λέει να πάει στο σπίτι της και τότε ναν το λύσει το σακούλι. Εκεί είχε φίδια μέσα. Πήγε στο δπίτι της, τα’ αμόλυκε και τη φάγανε σούμπιτη και πάει καπινός.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΚΗΔΕΙΑΣ

Οι γλωσσικοί μας ιδιωματισμοί

Ο Μεσσηνιακός πόλεμος, ο Αριστομένης και η Σπάρτη