Meropitopik

Οι εθνικοί «σκουπιδιάρηδες» και η αλήθεια για τα σκουπίδια Με την πρώτη ανάγνωση αποτελεί σίγουρα παγκόσμια πρωτοτυπία το γεγονός ότι κάθε κυβέρνηση στην Ελλάδα αναθέτει στις δυνάμεις των ΜΑΤ την εφαρμογή του σχεδιασμού για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Από την πρακτική αυτή δεν ξέφυγε ούτε η σημερινή κυβέρνηση, αφού οι οδομαχίες μεταξύ των κατοίκων της Κερατέας και των δυνάμεων των ΜΑΤ θα μείνουν στην ιστορία. Με τη δεύτερη ανάγνωση, όμως, η πολιτική αυτή είναι απόλυτα εξηγήσιμη και για πολλούς «χειρουργικά» προσχεδιασμένη. Και είναι εξηγήσιμη, γιατί η επιλογή του σχεδιασμού για τη διαχείριση των απορριμμάτων δεν γίνεται εδώ και πολλά χρόνια με γνώμονα το κοινό καλό, αλλά την ικανοποίηση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, που εκφράζονται μέσα από συγκεκριμένες τεχνολογίες διαχείρισης. Και όταν ένας κεντρικός σχεδιασμός γίνεται με αυτά τα κριτήρια, τότε ναι, τα ΜΑΤ είναι απολύτως απαραίτητα για την εφαρμογή του. Για ποιον λόγο η «πράσινη πρόταση» που κατέθεσαν τέσσερις περιβ

Σε άρθρο της αμερικανικής έκδοσης του National Geographic Traveler Magazine για τους 20 καλύτερους προορισμούς ανά τον κόσμο για  το 2011, στους οποίους περιλαμβάνεται η Μεσσηνία και η Costa Navarino. Μεταξύ άλλων, αναφέρονται οι πολυπληθείς αρχαιολογικές τοποθεσίες - Μνημεία ΠΟλιριστικής Κληρονομιάς της UNESCO- όπως η Ολυμπία, ο Μυστράς και ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες. "Ηλιόλουστοι λόφοι και κοιλάδες, με διάστικτα πάνω τους πέτρινα σπίτια, θολωτοί τάφοι της μυκηναϊκής εποχής, βυζαντινές εκκλησίες και μεσαιωνικά κάστρα (όπως το κάστρο της Μεθώνης). Ξεκούραση σε απόμερους όρμους, απομονωμένες παραλίες και προστατευόμενες λιμνοθάλασσες, όπως αυτή της Γιάλοβας, τη νοτιότερη μεγάλη στην Ελλάδα που φιλοξενεί πάνω από 270 είδη πουλιών. Το τελευταίο `κεφάλαιο` στην 4.500 χρόνων ιστορία της Μεσσηνίας γράφεται από τον διεθνή εφοπλιστή καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο , ο οραματιστής πίσω από το Costa Navarino , ένα ενεργειακά βιώσιμο θέρετρο, που έχει ως στόχο

Ο πόλεμος για τον καθολικό έλεγχο της παγκόσμιας παραγωγής σπόρων -και τελικά της ίδιας της επιβίωσης του ανθρώπου- είναι ήδη γεγονός και είναι πολύ σημαντικό για μας και να το γνωρίζουμε, αλλά και να έχουμε συχνή ενημέρωση. Το παιγνίδι αυτό βρίσκεται στα χέρια ενός καρτέλ ισχυρών πολυεθνικών εταιριών. Υποστηρικτές τους οι ανά τον κόσμο κυβερνήσεις, που φτιάχνουν νόμους για να επιβάλουν τα μονοπώλια των σπόρων, τιμωρώντας με ποινές φυλάκισης και πρόστιμα χιλιάδων δολαρίων όσους καταπατούν τις πατέντες τους ή δεν τους πληρώνουν εμπορικά δικαιώματα (Plant Breeder's Rights). Ο Τζορτζ Μπους χρησιμοποίησε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (Π.Ο.Ε.) για να εξαναγκάσει τους Αμερικανούς να καταναλώσουν γενετικά τροποποιημένη τροφή. Η δε βιομηχανία, σε μια προσπάθεια να πείσει τους καταναλωτές, προωθεί ασταμάτητα τον μύθο ότι η βιοτεχνολογία των τροφίμων θα νικήσει την πείνα. Ο ισχυρισμός αυτός βασίζεται σε δυο παραπλανητικά επιχειρήματα: πρώτον στο ότι οι άνθρωποι πεινούν επειδή δεν υπάρ

Της Γεωργίας Οικονομοπούλου «Χαλυβουργική» κατάντησε ο Μελιγαλάς Άλλοτε ευλογία για τη μεσσηνιακή γη, η ελαιοκομική περίοδος είναι πηγή προβλημάτων για το νέο Δήμο Οιχαλίας. Η έναρξή της συμπίπτει με την αιχμή της λειτουργίας των εργοστασίων εκμετάλλευσης βιομάζας (κυρίως ελαιοπυρήνα αυτή την εποχή), με το νέφος να καλύπτει ολόκληρα χωριά με ομίχλη και ανησυχία για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία των δημοτών. Σοβαρότατα προβλήματα αντιμετωπίζουν τα χωριά Σκάλα και Τσουκαλέικα, αλλά και ο Μελιγαλάς. Οι κάτοικοι, όπως και ο δήμαρχος Φίλιππος Μπάμης, δεν είναι αντίθετοι στη λειτουργία των εργοστασίων. Υπογραμμίζουν, όμως, ότι η υγεία των κατοίκων και η προστασία του περιβάλλοντος προέχουν και ζητούν εφαρμογή των προβλεπόμενων κανόνων από τους επιχειρηματίες, με την τοποθέτηση φίλτρων. Θορυβημένοι εμφανίζονται, όμως, οι κάτοικοι και για τα υγρά απόβλητα ελαιοτριβείων, τα λεγόμενα λιόζουμα ή κατσίγαρο, που έχουν βάψει μαύρο το νερό στο ποτάμι της Μαυροζούμενας. Κάποιοι κάνουν

1947.  26 Οκτώβρη του αγίου Δημητρίου. Πήγαινα τότε στην πρώτη Δημοτικού. Δεν θυμάμαι αν η μάνα μου έδωσε κάτι για πρωινό, ψιλόβρεχε και εμείς τα περισσότερα παιδιά, ξυπόλυτα, τραβήξαμε για το σχολείο. Λίγο πριν την εκκλησία, ακριβώς στη μέση του δρόμου ήταν ένα πηγάδι. Ωραίο πηγάδι χτιστό και στα χείλη επάνω ήταν από μαρμαρόστρωτα που την είχε φάει γύρω – γύρω η τριχιά από τους μπουγέλους που ανεβάζανε χρόνια τώρα. Μπουγέλους τους λέγαμε τότε, μετά τους είπαν κουβάδες. Εκεί συναντιόντουσαν πιο συχνά οι γειτόνισσες, μάθαιναν τα μικροκουτσομπολιά, άλλαζαν κάποιες κουβέντες. Τότε δεν εμπόδιζε καμιά κυκλοφορία, μόνο δρόσιζε τους περαστικούς και εξυπηρετούσε τους γείτονες και το σχολείο. Ίσια, απέναντι σε 100 μέτρα περίπου ήταν άλλο πηγάδι και δίπλα ο πλάτανος. αντικριστά οι ταβερνούλες του Τσετσέκου και του μπαρμπα-Σταύρου του Αγγελόπουλου. Εκεί γινόταν το πανηγύρι του αη-Δημήτρη. Κράταγε δύο ημέρες, την παραμονή και ανήμερα. Είχαν γεμίσει τον τόπο καρέκλες, είχαν φέρει και όργα

Λήψη μέτρων για να μη... χαιρετήσουμε τον πλάτανο Ζητούν να περιοριστεί η εξάπλωση του μύκητα Ceratocystis platani, που έχει νεκρώσει χιλιάδες δέντρα σε Ηπειρο και Πελοπόννησο, αφού εμφάνισή του και σε άλλες περιοχές της χώρας ίσως σημάνει μια άνευ προηγουμένου οικολογική καταστροφή Η πρόσφατη καταγραφή των κρουσμάτων στην Ηπειρο, εκατοντάδες χιλιόμετρα από τις προσβεβλημένες περιοχές της Πελοποννήσου, δείχνει ότι καμία περιοχή της Ελλάδας δεν είναι ασφαλής. Χιλιάδες αιωνόβια πλατάνια έχει νεκρώσει στην Πελοπόννησο ο μύκητας Ceratocystis platani που προκαλεί την ασθένεια, από το 2003 που πρωτοεμφανίστηκε στη Μεσσηνία . Μηχανήματα εκσκαφής και εργαλεία κοπής κλάδων είναι ο σημαντικότερος παράγοντας διασποράς του παθογόνου οργανισμού στον ελλαδικό χώρο. Στην Ηπειρο, στις πηγές του ποταμού Ευρώτα στο αρκαδικό οροπέδιο και στην Αρχαία Ολυμπία έχει εισβάλει η ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους του πλατάνου, μία από τις πλέον καταστρεπτικές νόσους δασικών δένδρων παγκοσμίως. Με με