Meropitopik

Ένα από τα ξεχασμένα αλλά σημαντικά κεφάλαια του τόπου μας είναι αυτό της σηροτροφίας – μεταξουργίας. Η σηροτροφία ήταν γνωστή από πολύ παλιά στην Πελοπόννησο και ο Μεταξοσκώληκας εκτρεφόταν από τα Βυζαντινά χρόνια. Τα μωρεόδεντρα είχαν καλύψει αρκετές περιοχές του Τουρκοκρατούμενου και Ενετοκρατούμενου Μοριά. Μεταξοβιοτεχνίες υπήρχαν στα περισσότερα σηροτροφικά κέντρα, ιδιαίτερα στη Μεσσηνία, και αξιόλογη παραγωγή και εμπορία μεταξωτών διεξαγόταν με τα τότε μεγάλα εμπορικά κέντρα της Μεσογείου: Κων/πολη, Σμύρνη, Αλεξάνδρεια, Γένουα, Βενετία κλπ. Από τις πληροφορίες που έχουμε η Μεσσηνία και η Μερόπη ήταν γεμάτη μουριές και προ της Επανάστασης του 1821 και οι Μεροπαίοι έτρεφαν κουκούλια από πολύ νωρίς, πριν γίνουν συκοπαραγωγοί και σταφιδοπαραγωγοί. Τα κουκούλια δεν ήταν μεγάλης παραγωγικής και οικονομικής σημασίας απασχόληση. Σχετικά ελαφριά δουλειά, μικρής χρονικής διάρκειας και μέσα στο σπίτι. Είχαμε δυο περιόδους μεταξοσκωληκοτροφίας: την πρώτη και τη δεύτερη. Το πρώτο ή μεγά

Στη Μερόπη, λόγω της θέσης της, του σχετικά μεγάλου πληθυσμού της, των πολλών και μεγάλων γύρω από αυτήν χωριών, των πολλών καταστημάτων και καφενείων, έρχονταν διάφοροι περιοδεύοντες θίασοι, σοβαροί και μη σοβαροί, και έδιναν πολλές και καλές παραστάσεις. Υπάρχουν πληροφορίες από παλαιότερους ότι το 1902 ήρθε θίασος στη Μερόπη και έμεινε σχεδόν δυο χρόνια! Έχοντας σαν κέντρο τη Μερόπη, εξυπηρετούσε καλλιτεχνικά όλη την περιφέρεια. Πολλές φορές πήγαινε και έδινε παραστάσεις και σε άλλα χωριά, αλλά πάλι ξαναγύριζε στη βάση του, στη Μερόπη. Αυτού του είδους οι επισκέψεις επαναλαμβάνονταν τακτικά, μια φορά το χρόνο ή κάθε δυο χρόνια. Το ενδιαφέρον είναι ότι στη Μερόπη οι ηθοποιοί των θιάσων αυτών έβρισκαν ανθρώπους, κυρίως νέους, πνευματικά – καλλιτεχνικά ανήσυχους. Έπιαναν φιλίες και συζητούσαν για διάφορα καλλιτεχνικά θέματα. Πρέπει να αναφέρουμε εδώ ότι πολύτιμο στοιχείο και κυρίαρχη παρουσία σε αυτού του είδους τις εκδηλώσεις και τη δημιουργία ατμόσφαιρας ήταν ο γιατρός Σπ. Τασιόπουλο

Έβδομος (7ος) π.Χ αιώνας Δεύτερος μεσσηνιακός πόλεμος Τρίτο έτος του πολέμου Στην τοποθεσία «μεγάλη τάφρος», οι επαναστατημένοι Μεσσήνιοι με αρχηγό τον Αριστομένη συγκρούονται με τους Σπαρτιάτες. Η μάχη είχε κριθεί πριν ακόμα αρχίσει. Ο βασιλιάς των Αρκάδων Αριστοκράτης, «σύμμαχος» των Μεσσηνίων, δωροδοκημένος από τους Σπαρτιάτες τους εγκαταλείπει... Η μεγάλη σφαγή που υπέστησαν οι Μεσσήνιοι, η φυγή τους στην Είρα και τα σχετικά με αυτή τη μάχη, θεωρούμε ότι είναι σε όλους λίγο – πολύ γνωστά από τα Μεσσηνιακά του Παυσανία. Εδώ θα σταθούμε στην τοποθεσία «μεγάλη τάφρος» και θα προσπαθήσουμε να υποδείξουμε την τοποθεσία αυτή. Ήδη σε παλαιότερες αναρτήσεις, έχουμε δείξει ότι με βάση την ξένη βιβλιογραφία, η «μεγάλη τάφρος» όπως και το «κάπρου σήμα» εντοπίζονται στη Μερόπη. Εδώ, από την ελληνική βιβλιογραφία, θα παρουσιάσουμε αντίστοιχο συμπέρασμα, που συνηγορεί ότι η τοποθεσία «μεγάλη τάφρος» βρίσκεται στη Μερόπη. Το παρακάτω απόσπασμα, είναι από το βιβλίο «Τα σωζόμενα Ιθώμης Μεσσήνης και

Μπορείτε να δείτε το πρώτο μέρος του λευκώματος εδώ και το δεύτερο μέρος εδώ . Μελιγαλάς 1910 - Εκκλησία Αγ. Ιωάννου Καρτερόλι, άποψη του χωριού  Βελίκα, 1918 - εργοστάσιο οινοποιίας  Καρδαμύλη  Θουρία, 1918 - εργοστάσιο οινοποιίας Σιδηρόκαστρο, 1910 - άποψη του χωριού Φιλιατρά, 1930 - Γυμνάσιο Φιλιατρά, 1936 - Γυμνάσιο Ναός Επικούρειου Απόλλωνα Πύλος, είσοδος λιμένος Πύλος Πύλος Πύλος, 1930 - Ελληνικό Σχολείο Πύλος Γαργαλιάνοι, 1920 - κεντρική πλατεία Κυπαρισσία, πορτρέτο άνδρα σε γραφείο Μεθώνη, άποψη Μεθώνη, το κάστρο Καλαμάτα, οδός παραλίας Καλαμάτα, καταρράκτης Νέδοντος Καλαμάτα, οδός σιδηροδρομικού σταθμού Καλαμάτα, Φρούριο Καλαμάτα, μαθήτριες Γυμνασίου σε εορταστική εκδήλωση Καλαμάτα, ναός Υπαπαντής Καλαμάτα, άποψη της πόλης Καλαμάτα, μερική άποψη Καλαμάτα, 1920 - Λεωφόρος Αριστομένους Καλαμάτα, 1910 - Λιμάνι Καλαμάτα, πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β' Καλαμάτα, 1910 - Ποδοσφαιρική ομάδα Καλαμάτα, Λιμάνι Καλαμάτα, πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β' Κ

Του καθηγητή Νίκου Ζυγογιάννη Ο όρος ήθος σημαίνει το σύνολο των ψυχικών χαρακτηριστικών κάθε ανθρώπου. Ήθη λέγονται οι αντιλήψεις ενός λαού για την ηθική και κοινωνική συμπεριφορά. Είναι οι γενικές αρχές Δικαίου, οι θεμιτοί τρόποι συμπεριφοράς του κοινωνικού ανθρώπου, που μεταβάλλονται με τη μεταβολή του χρόνου, που διαφέρουν από τόπο σε τόπο και απηχούν την τρέχουσα ηθική μιας κοινωνίας. Δηλαδή τα ήθη ορίζουν αξίες, σχέσεις, συμπεριφορές. Είναι τα αισθήματα, οι νοοτροπίες που χαρακτηρίζουν μια εποχή (π.χ. η καταναλωτική τάση του σύγχρονου αστού, η προτίμησή του σε πρακτικές λύσεις, όπως είναι τα τυποποιημένα είδη διατροφής, η αντίληψή του για το γάμο κ.τ.λ.). Όλα αυτά αποτελούν ένα είδος κανόνων και νόμων, μια μορφή δικαίου, άγραφου, που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε εθιμικό. Αλλά και το Γραπτό Δίκαιο δεν είναι αυθαίρετο δημιούργημα του νομοθέτη, αλλά προϊόν του πνεύματος του λαού. Υπάρχει μια συμφωνία των ηθών με τις απαιτήσεις του δικαίου. Για παράδειγμα, στις συναλλαγές των ανθρώ

Στον τίτλο δεν υπάρχει θαυμαστικό! Αποτελεί είδηση αλλά όχι έκπληξη. Μετά το χωρίς προηγούμενο μπαράζ κλοπών και διαρρήξεων, από τις ανεξέλεγκτες ορδές των λαθρομεταναστών στο χωριό μας, συνέβη από πλευράς τους κι αυτή η εμετική απόπειρα. Το παρ’ ολίγον θύμα, 6χρονο αγοράκι, βρισκόταν μαζί με τον πατέρα του σε ελαιοπερίβολο πλησίον της Μερόπης για εργασίες ελαιοσυγκομιδής. Έμεινε όμως για λίγο μόνο του, όταν ο πατέρας του έλειψε να προμηθευτεί καύσιμα για τα γεωργικά του εργαλεία από παρακείμενο πρατήριο. Η επιστροφή του σε σύντομο χρόνο αποσόβησε τα χειρότερα, αφού ένα δίποδο κτήνος Πακιστανικής καταγωγής δεν έχασε την ευκαιρία να το «στριμώξει». Είναι άσκοπο θεωρούμε, το να περιγράψουμε την γενικότερη κατάσταση που έχει παγιωθεί στη Μερόπη από τους εισβολείς. Μόνο οι ίδιοι οι κάτοικοι του χωριού που την βιώνουν κάθε μέρα και κυρίως κάθε νύχτα, μπορούν να την αντιληφθούν... Δε θα μιλήσουμε για τη σωρεία των παραβατικών πράξεων από πλευράς των κατακτητών. Από πού ν’ αρχίσει κανείς και