Meropitopik

Η άποψη που προπολεμικά υπήρχε στη Περιοχή μας – και όχι μόνο- για τον έρωτα, ήταν ότι ο έρωτας, δεν μπορεί, παρά να έχει έναν και μόνο άνθρωπο ως αντίκρισμα. Πίστευαν ότι «το άλλο μας μισό» στη ζωή, το κατέχει ένας και μοναδικός άνθρωπος κι απέρριπταν ως ανυπόστατα τυχόν καινούρια « άλλα μας μισά». Έτσι, το να ερωτευόταν κάποιος ή κάποια για δεύτερη φορά συνιστούσε μεγάλη ηθική παρέκκλιση, χωρίς λόγια κι ελαφρυντικά. Σύμφωνα με την παράδοση, τη δημοτική ποίηση και τα τραγούδια τους, οι άνθρωποι ερωτεύονταν, λάτρευαν τον ενθουσιασμό της αναζήτησης του άλλου, το πάθος και τη μαγεία, και μισούσαν την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα και την απομυθοποίηση. Ερωτεύονταν για να ζήσουν την αμοιβαιότητα, για να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους, για να βιώσουν την αγωνία και το απρόβλεπτο, για να κάνουν τη ζωή τους όμορφα πολύπλοκη. Ήξερε κανείς πως είναι ερωτευμένος, όταν δύο πράγματα τον συνέτριβαν. Η παρουσία του (της) και η απουσία του (της). Όμως τα πράγματα δεν κυλούσαν πάντα ευνοϊκά γι

Στις εικοσιτρείς του Μάρτη, το πρωί, μαυρίλα πλάκωσε την Καλαμάτα. Τα φουσάτα βουίζανε στους δρόμους της. Μορφές αδρές, με δύο σπιθαμές μουστάκι, σκονισμένες, ιδρωμένες, πεζοί, καβαλλαρέοι, χιλίων ειδών άρματα, μαχαίρια, ξινάρια και κοντάρια, μουλάρια και αραμπάδες, σύμφυρμα πολύχρωμο, π’ αναβράζει από βαθιές και αόριστες μα φοβερές λαχτάρες. Οι γυναίκες φιλεύουνε κρασί τα παλικάρια. Νταούλια και πίπιζες ακούγονται πέρα όπως στα πανηγύρια. Τα τούρκικα σπίτια κατάκλειστα. Φόβος και τρόμος. Αφού μαζώχτηκαν οι καπεταναίοι, έχουνε συμβούλιο την άλλη μέρα με τον Πετρόμπεη στη μέση, σε ένα χριστιανικό σπίτι. Ο Σουλεϊμάν στέλνει το μπουλούκμπαση Χασάν Κοκκίνη. Αυτός κάνει τάχα τον παλικαρά, μπαίνει με το συνηθισμένο τουρκικό αέρα του αφέντη και τους λέει, από μέρος του βοεβόδα: -Ο αγάς σας χαιρετάει και ρωτάει να του πείτε τι πράματα είναι αυτούνα όπου κάνετε και τι κλεφτοδουλειές, όπου μ’ αυτές θα χάσετε το ραγιά του βασιλιά και στην αφεντιά σας ετούτα δε θα βγούνε σε καλό. Ο Νικηταράς έ

Καθηγητής Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής, ακαδημαϊκός. Γεννήθηκε στη Μερόπη Μεσσηνίας στα 1889. Έλαβε τα εγκύκλια μαθήματά του στο Ά Γυμνάσιο Καλαμάτας και τη Βαρβάκειο Αθηνών, μπήκε κατόπιν διαγωνισμού στη Μονπελλιέ της Γαλλίας περιώνυμη Εθνικής Γεωπονικής Σχολής το 1905. Μετά από λαμπρές σπουδές απεφοίτησε ως αρχηγός (πρώτος από 42 συμφοιτητές) έλαβε δίπλωμα μηχανικού – γεωπόνου κερδίζοντας χρυσό βραβείο του Υπουργείου Γεωργίας της Γαλλίας αλλά και αργυρό της Σχολής του για βράβευση της μελέτης του. Το 1913 ο Β. Κριμπάς, ο οποίος ήταν και αριστούχος πτυχιούχος της Χημείας, και αριστούχος διδάκτωρ της φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, επιτυχόν πρώτος σε διαγωνισμό, διορίσθηκε Νομογεωπόνος Εύβοιας. Αργότερα υπηρέτησε ως Επιθεωρητής Αμπελουργίας, Διευθυντής και Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Γεωργίας. Στα 1930 εξελέγη τακτικός καθηγητής της Αμπελουργίας της Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής. Στα 1937-41 υπηρέτησε και ως τακτικός καθηγητής της Αμπελουργίας της Γεωπονικής κα

Άγνωστες μαρτυρίες και παραδόσεις για τη συμβολή των χωριών μας στο ξεσηκωμό του Γένους το 1821. Το 1971, ο επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης της τότε επαρχίας Μεσσήνης Αριστείδης Ζευγίτης, ανέθεσε σε δασκάλους όλων των χωριών της περιφέρειάς του να καταγράψουν της προφορικές παραδόσεις στο χωριό που υπηρετούσαν, αναφορικά με τη συμβολή τους στον μεγάλο αγώνα του '21. Εμείς, εδώ, επιλέξαμε μέσα από αυτό τον ανεκτίμητο θησαυρό, να δακτυλογραφήσουμε τις μαρτυρίες και παραδόσεις που αφορούν τα χωριά μας στην Άνω Μεσσηνία, να τις δημοσιεύσουμε και να τις διασώσουμε. Αυτό αποτελεί το πρώτο μέρος της δημοσίευσης το οποίο θα ακολουθήσει επόμενο με τις μαρτυρίες για τα υπόλοιπα χωριά. Η μάχη του Λουτρού Του Λάμπρου Θεοδωρόπουλου  δασκάλου Λουτρού Στις 20 Μαρτίου 1821 ο οπλαρχηγός Δημήτριος Παπατσώνης, γόνος της Μεσσηνιακής γης, με τα διαλεχτά παλληκάρια του στο χωριό Λουτρό και στη θέση "Μουρίτσα" έδωσε επί τρεις συνεχείς ώρες σκληρή μάχη με τουρκικό σώμα, όπου του

Ο Νεραϊδόκηπος βρίσκεται λίγο έξω από τη κοινότητα του Πεύκου (Μπάλα) Οιχαλίας.  Είναι μια εκπληκτικά γραφική ύπαιθρο, ζωσμένη με λογής παράξενες ιστορίες και επίμονους θρύλους για πλάσματα αλλόκοσμα, ξωτικά, νεράιδες και νύμφες με σχεδόν μόνιμη παρουσία εκεί.  Ο Νεραϊδόκηπος είναι πύλη μεταφυσικής για τους λάτρεις του παραδόξου και θησαυρός μελέτης για τους λάτρεις της λαογραφίας.  Νεραϊδόκηπος Αεροφωτογραφία της περιοχής με τη Νεραϊδότρυπα να ξεχωρίζει στο μέσον ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΝΕΡΑΪΔΟΚΗΠΟ Γράφει η Σ.Κ. Νεραϊδόκηπος. Πόσο μ’ αρέσει αυτή η ονομασία. Και πόσο ακόμη η ίδια η περιοχή. Είναι ο τόπος που η πραγματικότητα ξυπνά ιστορίες παραμυθιών και η λογική αποζητά την παρέα της φαντασίας. Μόνο που «ψεύτικη φαντασία» δεν έχει καμία σχέση με τούτη δω τη φαντασία στην οποία αναφέρομαι. Μιλώ για φαντασία εντός των ορίων του ρεαλισμού. Η πραγματικότητα απομακρύνει τα συνηθισμένα καθημερινά φαινόμενα από τα μάτια μας και μας παρουσιάζει μια όψη όπου η «μαγεία» του αληθινού

Το παραδοσιακό αποκριάτικο ντιλιβάνι στη Μερόπη. Κόντρα στον άσχημο καιρό και στους... άσχημους καιρούς, οι κάτοικοι της Μερόπης - μικροί και μεγάλη- ξεφάντωσαν και φέτος στο ιστορικό κέντρο του χωριού μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλουμε στη καλή φίλη Γιάννα για τη φωτογραφική κάλυψη της όμορφης βραδιάς. Περισσότερες φωτογραφίες από το παραδοσιακό αποκριάτικο ντιλιβάνι στη Μερόπη, θα βρείτε στη σελίδα του Facebook του Meropitopik εδώ.  (κλικ)

Αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής μας ιστορίας είναι και οι ιδιωματισμοί της γλώσσας, που χρωμάτιζαν την ομιλία των κατοίκων της Μερόπης και την έκαναν πιο χυμώδη, πιο εκφραστική και πιο αυθόρμητη, και που θ' αναφέρουμε ενδεικτικά μόνο μερικές λέξεις από αυτές. Όσον αφορά την προφορά της γλώσσας, θα πρέπει να πούμε ότι αυτή είναι από τις πλέον ορθές στην Ελλάδα, με πολύ μικρές ιδιομορφίες. Προφέρεται αρκετά παχύ το νι και το λι, καθώς και το σι. Ακόμα προστίθεται μερικές φορές και γίνεται έντονα αντιληπτό, ανάμεσα σε δύο σύμφωνα ένα ι, π.χ. σταθιμός, καπινός και ακόμα σε διάφορους ρηματικούς τύπους αντικαθίσταται τι ε με ου π.χ. Τι κάνουτε; Πότε θα ρθούτε; Θα φύγουτε; Πηγαίνουτε στο σπίτι; Επίσης πολύ συχνά στην καθομιλουμένη επαναλαμβάνεται η λέξη χάμω, χάμου. Αγκωνή =άκρη καρβελιού κειώνω =τελειώνω σκιάχτηκα = τρόμαξα αγροικάω = ακούω κιούπι =πήλινο λαγήνι σκουράντζος = ρεγγα αδειάζω = ευκαιρώ κουτσούνα = κούκλα σουβή =σ