ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

Επειδή η Ιστορία ενός χωριού δεν είναι απλώς η απαρίθμηση χρονολογικών γεγονότων και ιστορικών συμβάντων, αλλά πηγάζει κυρίως από την καθημερινή ζωή των κατοίκων του, θεωρώ απαραίτητη την αναφορά, στην πλούσια άλλωστε, λαογραφία του χωριού μας καθώς και της ευρύτερης περιοχής.
Στα παλαιότερα χρόνια, τα χωριά μας, είχαν το καθένα να αφηγηθούν κάτι ξεχωριστό κάτι παράξενο. Οι άνθρωποι πιο απλοί και «προσγειωμένοι» έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής τους, έβλεπαν καθαρά. Αν και τεχνολογικά αναπτυχθήκαμε ωστόσο οι παραδόσεις και οι ιστορίες παρέμειναν καθάριες σαν τους ανθρώπους που τις διηγήθηκαν.

Νεραϊδόκηπος
Ο Νεραϊδόκηπος βρίσκεται λίγο έξω από τη κοινότητα του Πεύκου (Μπάλα). Είναι μια εκπληκτικά γραφική ύπαιθρο, ζωσμένη με λογής παράξενες ιστορίες και επίμονους θρύλους για πλάσματα αλλόκοσμα, ξωτικά, νεράιδες και νύμφες με σχεδόν μόνιμη παρουσία εκεί. Ο Νιάρχος Καρζής, κάτοικος της περιοχής, όπως ισχυρίζεται τις είδε μια φορά που περνούσε από εκεί όπως και πολλοί άλλοι. Λένε ακόμη ότι σε μια στέρνα κάθε βράδυ βγαίνει, άμα περάσουν μεσάνυχτα μια Νεράιδα , κ΄έχει ένα χρυσό χτένι, μια ασημένια τσατσάρα και χτενίζεται. Αλλά και σε άλλες στέρνες βρύσες και πηγές είναι το βράδυ Νεράιδες που χτενίζονται. Μια βρύση τα μεσάνυχτα έπαυε να βγάζει νερό. Τότε έβγαινε μια Νεράιδα από μέσα και αφού έκανε μια βόλτα ένα γύρο έπειτα έμπαινε πάλι μέσα. Τότε η βρύση άρχιζε να βγάζει πάλι νερό. Μια νύχτα πέρναγε από εκεί ένας συγχωριανός μας και την είδε να στέκεται κοντά στη βρύση. Την πέρασε για μια φιλενάδα του την πλησίασε και την χαιρέτησε. Εκείνη δεν του απάντησε, αλλά άφησε ένα ηχηρό γέλιο και έπειτα έγινε άφαντη. Τότε εκείνος κατάλαβε πως ήταν ξωτικό. Όταν γύρισε στο σπίτι του έπεσε άρρωστος. Όλο το κορμί του πέταξε πετάλες και ήταν άρρωστος όλο το χρόνο.
Ο Νεραϊδόκηπος είναι πύλη μεταφυσικής για τους λάτρεις του παραδόξου και θησαυρός μελέτης για τους λάτρεις της λαογραφίας. Αξιοσημείωτο είναι το ότι για την επίσημη Δικτυακή Πύλη της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μεσσηνίας, από το σύνολο των χωριών του Δήμου Οιχαλίας και των εκτάσεών τους, ο Νεραϊδόκηπος αποτελεί τη πιο σημαντική και ενδιαφέρουσα πρόταση προς επίσκεψη.

Αη Γιαννιού του Ριγανά
Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Καλαμπόκη Σταυρούλας (1919), στην κοινότητα Βελανιδιά - εγκαταλειμμένη από κατοίκους πια- , ανήμερα της γιορτής του Αη Γιάννη στις 24 Ιουνίου γινόταν το εξής: Οι κοπέλες του χωριού έπαιρναν ένα κόκκινο πανί και ένα καθρέφτη και πήγαιναν στο πηγάδι στις 12 το μεσημέρι Εκεί, έβαζαν στο κεφάλι τους το πανί και βαρούσαν με τον καθρέφτη μέσα στο πηγάδι να κάνει αντιλιάδα κι έλεγαν: "όποιος είναι της τύχης μας να τον δούμε".

Καθαρά Δευτέρα και Σαρακοστή
Η Καθαρά Δευτέρα είναι η πρώτη μέρα της Μεγάλης Σαρακοστής. Την Καθαρά Δευτέρα όλοι πάνε εκδρομή στην εξοχή όπου πετάνε χαρταετούς, και τρώνε νηστίσιμα φαγητά (χταποδάκι, γαρίδες, λαγάνες, ελιές, κλπ.). Την πρώτη του Μαρτίου είναι έθιμο για αγόρια και κορίτσια να φορέσουν τον "Μάρτη" στο μπράτσο ή στο δάχτυλό τους, για να μην τους πιάνει ο ήλιος. Ο Μάρτης είναι σαν βραχιόλι που φτιάχνουν συνήθως οι νιόπαντρες με κόκκινη και άσπρη μεταξωτή κλωστή.

Σύντομα θα συμπληρωθούν νέα στοιχεία