Η ΑΝΩ ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΠΥΡΡΟ ΤΟ ΘΕΤΤΑΛΟ ΤΟ 1816

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε το 1816 από τον Περιηγητή Διονύσιο Πύρρο το Θετταλό, και είναι μέρος από το έργο του "Ελλάδος Περιήγησης - Μεσσηνιακά -.

[...]Πέραν των ποταμών τούτων είναι πεδίον ονομώζόμενον ‘Στενύκληρον. Στενύκληρος ήτον ήρως Μεσσήνιος. Αυτού τανύν είναι το χωρίον Μελιγαλά. Το πεδίον τούτο τώρα Μελιγαλά λέγεται. Εις αυτό το πεδίον είναι το Κάπρου σήμα όπου επολέμησεν ο γενναίος Αριστομένης και νικήσας τους Σπαρτιάτας ανέβαινε χαίρων εις Ανδανίαν πόλιν καθώς ανωτέρω είπομεν. Απέναντι του πεδίου και προς ανατολάς είναι τόπος τις Κόκκαλα λεγόμενος, όπου φαίνονται ακόμη τα κόκκαλα των Λακεδαιμονίων των εν πολέμω ποτε φονευθέντων.
Άντικρυ του πεδίου ήτον η Οιχαλία, αύτη πρότερον και Καρμάσιος ή Καρνάσιος έλέγετο, εις την οποίαν εβασίλευσεν ο Περιήρης, και εκλήθη Οιχαλία από της γυναικός του Μελανέως του Απόλλωνος. Αυτού το πάλαι ήτον και άλσος πλήρες Κυπαρίσσων Καρνάσιον λεγόμενον, εις τούτο δε ήτον Τότε Το άγαλμα του Καρνείου Απόλλωνος, του Ερμού, της Δήμητρος, της κόρης Περσεφόνης και πολλών άλλων θεοτήτων. Σώζονται εις το άλσος αυτό ακόμη πολλά κυπαρίσσια Είς το άλσος τούτο το πάλαι εώρταζον κατ’ έτος εις τας μεγάλας θεάς αυτών τα απόρρητα, εις την οποίαν εορτήν συνευρίσκοντο αδιαφόρως άνδρες και γυναίκες την νύκτα, καθώς και εΙς τα Ελευσίνια. Εκεί πλησίον ήτον τότε και μία πηγή ποτίμου νερού. Αυτή Τώρα πηγάζει κάτωθεν από την εκκλησίαν του τιμίου Προδρόμου. Εμπροσθεν του Καρνασίου είναι η Ζέζα χωρίον, έπειτα ρέει ο Χάραδρος ποταμός.
Προς δυσμάς της Οιχαλίας, ήτοι του άλσους των κυπαρίσσων έν μίλ. είναι τα ερείπια της Ανδανίας ποτέ πόλεως. Την πόλιν ταύτην έκτισε κατ’ αρχάς Πολυκάων ο βασιλεύς της Μεσσηνίας, δηλ. ο μικρότερος υιός Λέλεγος βασιλέως της Λακεδαιμονίας και την ωνόμασεν ούτως από τινος γυναικός.
Αυτού εβασίλευσεν αυτός και ο Περιήρης, εδώ εβασίλευσεν και ο ήρως Αριστομένης• αυτού συνήθροισεν το πρώτον τους Μεσσηνίους και τους εκίνησεν εις επανάστασιν των Λακεδαιμονίων. Πλησίον της Ανδανίας είναι τανύν το Αλειτούργι χωρίον, από την Ανδανίαν είναι δρόμος ο οποίος άγει εις την νύν Αρκαδίαν• καθ’ οδόν το πάλαι ήτον έν μικρόν χωρίον. Μετά τούτο είναι ο Ηλέκτρας και ο Κοίος οι ποταμοί. Μετά τούτους είναι η Αχαϊα πηγη, πλησίον της οποίας είναι τα ερείπια της Δωρείου ποτέ πόλεως. Προς άρκτον της Αλειτούργης είναι το χωρίον Κωνσταντίνοι, αυτού φαίνονται παλαιά τινά ερείπια και κάστρον εις το όρος κείμενα. ‘Ισως αυτού ήτον το πάλαι της Είρας το οχύρωμα και το όρος ή απέναντι τούτου . Αυτού οι Μεσσήνιοι νικηθέντες διόλου από τους Λακεδαιμονίους εις τον δεύτερον πόλεμον ανεχώρησαν και αφήσαντες την πατρίδα των επήγαν εις την Μεσσήνην της Σικελίας. Τινές λέγουσιν ότι αυτού ήτον η Ανδανία πόλις.
Άνωθεν του χωρίου Κωνσταντίνοι είναι το Σουλιμά χωρίον. Προς αντολάς τούτου είναι τα Αγριόβουνα, πρός νότον τούτου το Αλητσελεπί προς ανατολάς τούτου το Διαβολίτσι, εκείθεν τούτων εις τα όρη είναι τα τελώνια Δερβένια καλούμενα των Αρκαδίων και Μεσσηνίων, όπου φυλάττουσι διωρισμένοι φύλακες οσημέραι. Από εδώ άρχεται και ο ένας κλώνος του Παμισού ποταμού. Πλησίον τούτου είναι το πανδοχείον της Τσάκωνας χάνι λεγόμενον εις την υπώρειαν του βουνού κείμενον. Προς δυσμάς τούτου είναι η Μούστα χωρίον και το Σολάκι. Προς νότον είναι του Τζαφέραγα και το Τόσκεσι χωρία. Μετά ταύτα είναι η Σκάλα χωρίον εις καλήν θέσιν κείμενον. Προς ανατολάς της Σκάλας, πρός το τέλος του Στενυκλήρου πεδίου, είναι τα ερείπια της Στενυκλήρου πόλεως, τα τείχη της οποίας μέχρι σήμερον εκεί ολίγα σώζονται. Την πόλιν ανέκτησεν ο Κρεσφόντης βασιλεύς υιός Αριστομάχου, ο οποίος έλαβεν ως κλήρον την γήν ταύτην καθ’ όν καιρόν ήλθον οι Δωριείς εις Πελοπόννησον. Αυτός έφερε τα βασίλειά του κατά πρώτον εις αυτήν την πόλιν, Θανατωθέντοςδε τούτου και των υιών του εβασίλευσεν ο μικρότερος υιός αυτού Aίπυτος, οι απόγονοι του οποίου Αιπυτίδαι ωνομάσθησαν. Μετά τούτον εβασίλευσεν ο υιός του Γλαύκος, ο οποίος εναρέτως βασιλεύσας απέθανεν, αφήσας την βασιλείαν εις τον υιόν του Ίσθμιον. Δωτάδας, ο υιός του Ισθμίου βασιλεύσας έκτισε το επίνειον των Μοθωναίων. Μετά τούτον εβασίλευσεν ο υιός του Σιβότας, μετά τον Σιβότα ο υιός τούτου Φίντας,αποθανόντος δε τούτου οι υιοί τούτου Αντίοχος και Ανδροκλής. Ούτοισυγχυσθέντες διά την αιτίαν του Πολυχάρου εφονεύθησαν. Μετά τούτους εβασίλευσεν ο υιός του Αντιόχου Ευφαής εις τον καιρόν του οποίου ήρχισεν ο πρώτος Μεσσηνιακός πόλεμος. Ούτος πολεμήσας γενναίως και ιδών ότι αι υποθέσεις των Μεσσηνίων τότε εβάδιζον δυστυχώς, κατέλειπε την Στενύκληρον και ελθών κατώκησεν εις της Ιθώμης το όρος όπου πρότερον ήτον πόλισμα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΚΗΔΕΙΑΣ

Οι γλωσσικοί μας ιδιωματισμοί

Ο Μεσσηνιακός πόλεμος, ο Αριστομένης και η Σπάρτη